Sis ve Ses

Korkunç bir çığlıktan daha kötüsü ne olabilir?
SESSİZLİK!
İnsan; duyduğu bir çığlık karşısında kaskatı kesilip, bütün duygularını dondurabilir, ama sessizlik öyle mi?
Sessizlikte tüm boşluklar en olmaz olası kâbuslarla doldurulur.
Tek başına insan, sessizliği yırtacağım diye en olmadık kuruntuların kurbanı yapabilir kendisini.
Ve akla en son gelmesi -hatta hiç gelmemesi- gereken sözcükler, ön sıralardan seyreder insanın o zavallı halini.
Halbuki bir "ses" tir dağıtacak olan bütün sisi, gerçeklerin üzerini kaplayan; bir "nefes"...
Beklemek en uzun, sessizlik en ölümken; çıkıp gelir ansızın o "ses" ve "sözcük"ler : biriken...
Yeniden doğulur hayata ve sımsıkı sarılır insan sessizliğin dağıttığı düşlerine...

Sessizlik; ne zorsun! Bunu bir sen biliyorsun, bir de...